Celebrity

Φώτης Σεργουλόπουλος: "Σαν ένα γκέι αγόρι, το οποίο συνειδητοποίησε ότι είναι γκέι από πολύ μικρό, το cancel ήταν ολόγυρα μου"

Στo Mad Forum 2025 που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19 Μαρτίου στην Τεχνόπολη, μία από τις ενότητες που συγκέντρωσε τεράστιο ενδιαφέρον ήταν αυτό για την GEN Z και τον πολιτισμό της "ακύρωσης". Η Μαίρη Συνατσάκη και ο Φώτης Σεργουλόπουλος έδωσαν την δική τους οπτική για το θέμα, μέσα από προσωπικές εμπειρίες, αλλά και παραδείγματα τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό.

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος τόνισε: "To Cancel Culture είναι ένας καλυμμένος φασισμός. Μια φασίζουσα κατάσταση που έχει να κάνει με κυνηγούς μαγισσών, διαπόμπευση, με το να πετάμε πέτρες... "αυτός το έκανε" και αμέσως να του επιτιθέμεθα... Για μένα είναι άχρηστο. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να βρεις δικαιοσύνη στον κόσμο. Προσωπικά γεννήθηκα με το cancel. Και θα σας πω για ποιον λόγο: Σαν ένα γκέι αγόρι, το οποίο συνειδητοποίησε ότι είναι γκέι από πολύ μικρό, το cancel ήταν ολόγυρα μου. Δηλαδή, είχα μερικές παρέες που ήμουν αποδεκτός, αλλά εγώ ήξερα ότι δεν είμαι αποδεκτός και αρεστός σε πάρα πολύ κόσμο. Μεγαλώνοντας ένα γκέι αγόρι σε μία τέτοια κοινωνία, το παίρνει πάνω του και καταλαβαίνει ότι θα είναι ακυρωμένος πάντα. Οπότε σε μένα υπήρχε πάντα μία ψυχραιμία. Δηλαδή, λειτούργησε από πολύ νωρίς σαν επιβίωση, γιατί έπρεπε να επιβιώσω σε μία τέτοια κοινωνία. Οπότε βρήκα τους τρόπους να το καταλαβαίνω και να μπορώ να πορεύομαι σε αυτό".

Από την πλευρά της, η Μαίρη Συνατσάκη ανέφερε: "Δεν έχω υπάρξει ακυρωτική, αλλά δεν έχω υπάρξει και βοηθητική σε αυτό, στο τέλος της ημέρας. Είχε γίνει ένα συγκεκριμένο περιστατικό με έναν τραγουδιστή που έλεγε ότι "δεν θέλω τα αγόρια μου να βλέπουν ομοφυλόφιλους στην τηλεόραση, γιατί... θα κολλήσουν". Θυμάμαι ότι είχα βγει και είχα πει "ευχαριστούμε για την βλακεία της ημέρας τον τάδε τραγουδιστή. Αν είστε ένα παιδί το οποίο έχει στο κοντινό του περιβάλλον έναν τέτοιο μπαμπά, έναν τέτοιο θείο... Αυτή είναι η γραμμή υποστήριξης δίπλα σου. Μπορείτε να καλέσετε σε αυτόν τον αριθμό γιατί εκεί υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε ακούσουν με έναν διαφορετικό τρόπο. Κατέληξα ότι νιώθω πως, ναι μεν μπορώ να σχολιάσω μία κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να είμαι κριτής των πάντων, δεν θέλω να είμαι ο άνθρωπος που θα διασπείρει έξτρα διχόνοια, δεν πιστεύω στην ακυρωτική συμπεριφορά. Μπορώ να την αναφέρω, χωρίς να τη σχολιάσω, αλλά να έχω να δώσω μια λύση, ένα πάτημα σε αυτόν που βάλλεται και σε αυτόν που μπορεί να νιώσει εκτεθειμένος. Για μένα αυτός είναι ο τρόπος που ακολουθώ".